Het zomerkamp 2013 is voorbij – een slotbezinning hebben we op het einde van het zomerkamp niet gehouden maar nu blikken we even terug.

7 augustus – hartje Brussel - het is avond. Voor de zoveelste keer stromen jongeren en hun ouders samen op de speelplaats om op kamp te vertrekken. Routine zou je denken, maar niets is minder waar: één begeleider kon er niet bij zijn en één begeleider zal ons voor het einde van het kamp moeten verlaten. 

Twintig uurtjes bus, al slapend, snurkend of wakend, later zijn we aangekomen in het aards paradijs: ons heem in Sant Esteve de Palautordera, het mooiste kamphuis dat we al gehad hebben ! Aan de rand van het prachtige en zonnige natuurpark Montseny wanen we ons compleet geïsoleerd van de buitenwereld, te midden van een bos met enkel de nachtelijke sterrenhemel als afleiding.

Hier zouden we de komende tien dagen leven op het ritme van moeder natuur. In die tien dagen hebben we van alles gedaan: S-activiteiten, C-dingen en een beetje W.

De ‘S’ staat voor de ‘sea’ en de ‘sun’, twee essentiële vakantie-elementen die in Spanje altijd terugkomen. De sea hebben we twee keer opgezocht, de sun iedere dag in overvloed. Strandanimatie, zwemmen in zee, zonnebaden…

De ‘C’ staat voor cultuur: Girona herinnert ons aan de kathedraal quasi zonder pilaren, een tapijt aan de muur en de Arabische baden zonder water. Het Teatro Museo Dali in Figueres maakte ons wat filosofisch: was hij geniaal ? gek ? of ronduit niets, althans volgens een enkeling ? Barcelona maakten we een dag lang onveilig (Sagrada Familia, het Parc Guëll, de kathedraal …) maar een lekker avondmaal en de prachtige fonteinshow maakten de dag compleet. 

De ‘W’-activiteiten waren – wegens de warmte - beperkt. ‘W’ staat voor wandelingen, de kern van ieder zomerkamp. En of we gewandeld hebben ! De hitte was er voor sommigen echter te veel aan en na de eerste gezamenlijke wandeling naar Santa Susanna durfde op de tweede wandeldag slechts een select groepje de uitdaging aan te gaan om de hoogste top, de Turo de l’Home, te beklimmen. Hun inspanningen werden met een prachtig zicht op de omgeving en een gevoel van voldoening beloond ! De anderen verkozen de kortere wandeling gevolgd door een plons in het openluchtzwembad.

Bovendien kon iedereen zich ’s avonds en overdag uitleven in de vele spelen, quizzen, avondactiviteiten enz.

De voorbije tien dagen zijn voorbijgevlogen en iedereen heeft er op zijn/haar eigen manier van genoten. Tien dagen samenleven is geen sinecure – het betekent ook meningsverschillen, emotionele dipjes, tegenstellingen die kunnen worden bijgelegd of uitgepraat… Iedere groep kent wel zijn grote monden en haantjes-de-voorste, maar evengoed stille, timide deelnemers, die weinig zeggen of geregeld eens op zichzelf willen zijn. Respect voor elkaar en voor elkaars eigenheid is goud waard en hopelijk neemt ieder van ons dat mee naar de school: je zal er steun uit kunnen putten als je het in de loop van het jaar wat moeilijk krijgt.

Neem bovenal de levensvreugde en de onbezorgdheid mee waarvan we hier tien dagen lang genoten hebben. Veel te veel mensen, ook jonge mensen, vergeten in het dagelijkse leven te genieten van het leven, met alle gevolgen van dien. Het leven is een geschenk van God voor wie gelooft in God, of van de natuur, voor wie niet gelooft in God.

Genieten van het leven kan je maar echt in het gezelschap van anderen en als je je er samen voor inzet. Zo ook op een zomerkamp. Het past dan ook dat we elkaar dankbaar zijn voor alles wat we van elkaar gekregen hebben. Daarom willen we jullie bedanken - jullie vormden een toffe groep ! Vrienden vragen wel eens waarom we tien dagen van onze vakantie met pubers op stap willen gaan. Na dit zomerkamp weten we het weer: het is heerlijk om met jullie op stap te zijn en samen te leven. Bedankt dus voor de voorbije tien dagen ! Een even groot dankwoord gaat naar de begeleiders, de verpleegster en de beide koks, zonder wier toewijding dit kamp niet mogelijk geweest zou zijn.

Kris Delcroix, Hans Timmerman